15 maja 2017
Zimna Zośka okazała się być wspaniałą słoneczną pogodą. Po porannym deszczu zaświeciło słońce, a my pojechaliśmy do Widlic, by w tamtejszym rezerwacie przyrody odnaleźć lipę drobnolistną. Z tablicy informacyjnej dowiedzieliśmy się, że w Widlicach urodził się Józef Czyżewski - polski drukarz, działacz narodowy. Istnieje też legenda o Janie z Jani, który w okolicach Widlic uciekał przez Wisłę Krzyżakom.

W rezerwacie przyrody zachwyciła nas staruszka lipa, która pomimo swoich 200 lat jest nadal witalna, chociaż pień jest odchylony o ok. 30%, a korona jest zdeformowana w wyniku naturalnych procesów starzenia. W pniu jest duża dziupla kominowa, ale z opracowań wiemy, że najprawdopodobniej nie ma w niej larw chronionej pachnicy dębowej.

Od lipy brzegiem urwiska prowadziła ścieżka do pomnika Gottlieba Schmidta - tajnego radcy królewskiego odpowiedzialnego za regulację Wisły w latach 1829-1881.

 Dosyć wygodną ścieżką skarpy nadwiślańskiej ruszyliśmy w stronę punktu widokowego w Małym Wiośle. Po drodze minęliśmy głęboki, schodzący ku Wiśle parów.

Wyszliśmy na odremontowaną drogę leśną.

I tak doszliśmy do Małego Wiosła , by po zboczu wzniesienia wspiąć się ku drodze prowadzącej do punktu widokowego, obejmującego swym zasięgiem malowniczy krajobraz pradoliny Wisły.

Wieża widokowa została zbudowana przez nadleśnictwo w Starogardzie przy wsparciu Powiatowego Funduszu Ochrony Środowiska.

Przy wieży zainstalowano tablicę, treści której kierowano do turystów z prośbą o właściwe zachowanie. 

Z punktu widokowego przy dobrej pogodzie można zobaczyć miasta Nowe, Kwidzyn a nawet Grudziądz, a już na pewno Wisłę.

Wracając,  postanowiliśmy zejść inną drogą, która jednak przysporzyła nam trochę kłopotów.

Wiosło Małe to malutka zapomniana wioseczka, składająca się z kilku chat i mająca liczbę mieszkańców dającą się policzyć na palcach jednej ręki. Miejscowość ta leży w głębokiej dolinie w środku lasu. To jedno z tych miejsc, gdzie potrafi się zatrzymać czas.

Wróciliśmy do Widlic, by zatrzymać się na chwilę przy zarośniętym i zapomnianym cmentarzu ewangelickim z nagrobkami, które przypominały też pomniki stawiane przez menonitów.

Jeszcze tylko chwila na rwanie bzu i koniec tej słonecznej wyprawy z kijkami.